Tratwa

Właśnie skończyłam nagrywać dla Was pierwszy filmik…Wow…Jak cudownie jest prowadzić wieczorne sesje ze świadomego oddechu i jogi umysłu! Tym razem postanowiłam otworzyć się trochę i opowiedzieć Wam o moich początkach powrotu do źrodła. Tak naprawdę o “powrocie” nie ma mowy, bo nie można wrócić do czegoś, czego jesteśmy częścią i od czego nigdy się nie “oderwaliśmy”, ale myślę, że na tym etapie każdy zrozumie, co miałam na myśli. Pięknie dziękuję za Wasze wzruszające komentarze i opowieści dotyczące Waszej drogi. To, że dzielicie się tym, jest dla mnie bezcenne.

Co zainspirowało tytuł odcinka? Przeczytaj!

Pewnego razu Budda powiedział do uczniów:

Wyobraźcie sobie człowieka, który stoi nad brzegiem niebezpiecznej rzeki – pełnej prądów, głębokiej, trudnej do przepłynięcia. Po drugiej stronie znajduje się bezpieczny ląd: spokojny, cichy, wolny od zagrożeń.

Człowiek ten nie ma łodzi, ale bardzo pragnie przedostać się na drugą stronę. Więc buduje tratwę – z gałęzi, trawy, liści i sznura. Potem płynie na niej z wysiłkiem i w końcu dociera na drugi brzeg.

Wtedy pojawia się pytanie:

Czy człowiek ten powinien teraz wziąć tratwę na plecy i nosić ją wszędzie, mówiąc: „To dzięki niej się uratowałem, nie porzucę jej nigdy”?

Oczywiście nie – odpowiedział Budda.
Powinien zostawić ją na brzegu, z szacunkiem, ale bez przywiązania.

Budda dodał:

„Tak samo, jak zostawia się tratwę po dotarciu do drugiego brzegu, tak i moje nauki należy porzucić, gdy przestają być potrzebne.
A co dopiero mówić o rzeczach, które nigdy nie prowadziły do wyzwolenia…”

Niech więc nasza grupa będzie dla Ciebie tratwą, która umożliwi Ci po podróż, tam dokąd zmierzasz…